Waarom loslaten geen harde daad is, maar een zachte keuze.

Er zijn van die momenten in het leven waarop je voelt: dit verhaal draag ik al veel te lang mee. Niet omdat je het wil, niet omdat je het nodig hebt, maar omdat je systeem niet weet hoe het zonder moet. Alsof het oud zeer zich als een jas rond je heeft gewikkeld, een jas die ooit bescherming gaf, maar ondertussen veel te zwaar is geworden.

En toch… blijf je hem dragen. Niet omdat je niet weet dat het anders kan, maar omdat je nog niet hebt gevoeld hoe dat anders kan.

Wat als ik je vertel dat loslaten niet betekent dat je iets moet vergeten? Of moet oplossen? Of dat het dan allemaal maar “oké” moet zijn geweest? Wat als loslaten net betekent: durven herkennen wat er is geweest, het liefdevol aankijken, en dan zacht maar vastberaden zeggen: ik hoef dit niet meer mee te dragen. Ik ben klaar voor iets anders. Voor iets groters. Voor wie ik vandaag wíl zijn.

Want dat is de essentie. Niet het denken. Niet het verklaren. Maar het belichamen van een nieuw verhaal, doorheen drie lagen: je mind, je aandacht, en je lichaam.

Emoties willen niet vergeleken worden. Ze willen gezien worden.

Zoveel vrouwen zeggen me in coaching of in Een Nieuw Begin: “Ach, vergeleken met jouw verhaal stelt het mijne niets voor.” Of: “Anderen hebben het erger gehad.” Of: “Ik moet niet zagen, ik heb het toch goed.”

Maar daar gaat het niet over. Emoties willen niet gerelativeerd worden. Ze willen niet opgelost worden. Ze willen erkend worden. Ze willen dat je even stopt met wegduwen, met doorgaan, met het onderdrukken van datgene wat eigenlijk alleen maar zegt: “Zie mij. Ik ben er nog. En ik heb je iets te vertellen.”

Want elke emotie, hoe lastig ook, draagt een boodschap in zich. Een spiegel. Een richtingaanwijzer. En die is er niet toevallig. Die is er voor jou. Niet voor je partner. Niet voor je ouders. Niet voor de buitenwereld. Voor jou. En net daar zit je goud.

Loslaten begint bij herkennen wat je al die tijd hebt vastgehouden.

We denken vaak dat onze pijn ons vasthoudt, dat het verdriet of de schaamte of het onrecht ons in de greep heeft. Maar in werkelijkheid zijn wij het die vasthouden. Aan het oude verhaal. Aan de vertrouwde pijn. Aan de bekende identiteit van “degene die het alleen moest doen”, of “degene die altijd teleurgesteld werd”.

En dat loslaten voelt dan bijna als verraad. Alsof je toegeeft dat het “niet erg genoeg” was. Alsof je het goedpraat. Maar dat is het niet. Loslaten is geen vergoelijking. Het is een daad van bevrijding. Het is erkennen wat is geweest, met alles erop en eraan, en dan kiezen: ik wil niet langer leven vanuit deze bril.

Niet omdat het niet waar was. Maar omdat het niet meer klopt met wie je nu aan het worden bent.

De drie lagen van écht loslaten.

1. Je mind

Wat geloof je over jezelf dat je eigenlijk niet langer wil geloven? Welke gedachte herhaal je al jaren, zonder dat je je bewust was van de impact?“Ik moet keihard werken.”“Ik ben niet veilig.”“Ik mag mijn dromen niet najagen.”Kies vandaag een nieuwe gedachte. Niet omdat je de oude volledig loslaat, maar omdat je jezelf toestemming geeft voor een ander perspectief. Een zachter verhaal. Eén dat klopt met wie je wil zijn.

2. Je aandacht

Voel eens echt waar die emotie zit. Geef haar ruimte. Zeg tegen jezelf: “Wat ik voel, mag er zijn.” “Deze woede: ze is oké.” “Deze jaloezie: ze wil mij iets tonen.” Want daar waar je aandacht brengt, komt verzachting. En waar verzachting komt, ontstaat beweging.

3. Je lichaam

Je lichaam is geen gevangenis. Het is een kanaal van bevrijding. Alles wat je hebt ingeslikt, vastgezet, onderdrukt – het wil eruit. Beweeg. Schud. Dans. Adem. Schrijf. Huil. Spring. Stamp. Zoals kinderen dat doen voor ze kunnen slapen. Zoals dieren dat doen na een aanval. Niet omdat je moet ontladen, maar omdat je lichaam wil ontladen. Zodat jij verder kan. Vrij. Lichter. Meer jij.

Wat als het niet het loslaten is dat eng is, maar de leegte die daarna komt?

Vaak houden we iets vast omdat we bang zijn van wat erna komt. Van het niet-weten. Van het lege veld waarin we opnieuw moeten kiezen, creëren, voelen. Maar dat lege veld… is geen dreiging. Dat is ruimte. Ruimte voor nieuwe keuzes. Voor nieuwe verhalen. Voor jouw volgende versie.

En net daarom is loslaten geen einde. Het is het begin. Het begin van wie jij aan het worden bent. Het begin van een waarheid die zachter voelt dan strijd. Die ruimer voelt dan overleving. Die klopt met jouw hoogste potentieel.

Veelgestelde vragen over loslaten, emoties en transformatie

Moet ik iets volledig ‘verwerkt’ hebben om het los te laten?

Nee. Loslaten betekent niet dat je het volledig begrijpt. Het betekent dat je niet langer vasthoudt aan het oude verhaal als waarheid over jezelf.

Waarom lukt het me niet om iets los te laten, ook al wil ik het zo graag?

Vaak omdat je lichaam of je systeem veiligheid is gaan halen uit die pijn. Het vraagt zachtheid, erkenning en herhaling om dat los te durven laten.

Wat als ik bang ben voor wat er komt na het loslaten?

Dan ben je mens. Die leegte is spannend, maar ook magisch. Net daar ontstaat jouw nieuwe realiteit.

Hoe helpt ‘Een Nieuw Begin’ hierin?

Je leert om deze drie lagen: mind, aandacht en lichaam, samen te brengen in een dagelijkse praktijk van verzachting, integratie en belichaming. Zodat loslaten geen momentopname is, maar een nieuwe manier van leven.

Voel jij dat het tijd is om een oud verhaal achter je te laten?

Niet omdat je er klaar mee moet zijn. Maar omdat je voelt: ik ben klaar voor iets nieuws.

Dan is Een Nieuw Begin jouw bedding, jouw veld, jouw ruimte.

Lees hier alles over het traject

Podcast

Aflevering 136 is een zachte, krachtige uitnodiging om los te laten wat je niet langer dient, op alle lagen tegelijk. Ik neem je mee diep transformerende oefening op de drielagen: een energetische reset die je terug bij jezelf brengt. Luisteren kan via deze link.